بهکْتی یا عبادت عاشقانه از دیدگاه شنکره و رامانوجه

بهکْتی به معنی "ستایش عاشقانه » از اصطلاحات مهم در دو مذهب عمدة هندویی (ویشنویی وشیوایی) است. هندشناسان اولیه بهکْتی را احساس و عاطفة لجام گسیخته و مهارناپذیری می دانستندکه در تقابل با جنانه (معرفت) یا شناخت عقلانی خداوند قرار داشته است، اما علمای هندو هم چونشنکره و رامانوجه هرگز جنانه و بهکْتی را منفصل از یکدیگر تصور نکرده اند، بلکه این دو راهمواره مکمل یکدیگر دانسته اند. تنها تفاوت دیدگاه آنان نسبت به بهکْتی در موضوعی است کهبهکتی بر آن حمل میشود؛ در واقع، شنکره معتقد به نیرگونه بهکْتی (بهکْتی تنزیهی) بود ورامانوجه به سگونه بهکْتی (بهکْتی تشبیهی) باور داشت